Det har vore relativt lite aktivitet for meg siste tida. Jobb med mange vakter og oppgåver, ein del arbeid heime og ein kranglete rygg har avgrensa treningsmoglegheitene kraftig.
Dei få gangane eg har fått teke i eit våpen, LP10, Pardini el CZ, har likevel våre svært gjevande.
Eg har fokusert meir på kvalitet, dvs alltid prøve å skyte som konkurranse. Ingen skot skal vere vekkasta. Kvar einaste skot skal starte med grep - finger - stilling - korn og trykk. Aldri kaste vekk tid på anna.
Før eg skyt prøver eg å setje meg ned på ein stol, og fokusere. Undervegs skal alt vere maks, alltid fokus på oppgåvene.
Det fungerer , samlingane vert betre, flugene går nærare midten mm.
Resultatet er at eg vert noko asosial. Eg diskuterer gjerne før og etter skyting, men når eg skyt lar eg alle andre vere. Og streng sett må det vel gjere vere slik, ein kan vel ikkje diskutere med andre medan ein skyt ? Korleis kan ein då forvente maks konsentrasjon ?
Forøvrig fekk eg skyte både LP10 (mange i 10), Pardini (flotte raske serier) og CZ (på 4 ulike luftskiver på 12, 5 m - mange svarte) på siste trening. Kort og godt svært moro, og gode resultat.
