Sjølverkjenning, igjen..

Eg skulle gjerne har skrive at det å skyte litt dårlegare enn forventa berre er positivt, men det er no fortærande å skyte dårleg uansett. Ein vil jo alltid skyte betre enn tidlegare. Før eller seinare når eg vel 600 p, så ei må jo venne meg til platåfase :-)

Vel. Det er no slik at det har komme ein del positivt ut av alt dette.

Grepet på LP10 har fått gjennomgå. Eg har lagt på litt masse langs kanten av tommelrota, og fjerna litt mot handrota. No sit naturleg siktepunkt betre, og det kjennes betre i handa.

På ein klubbkveld ba eg nokon som skaut med begge hender forsøke å sejte først ein fot bak, og deretter bytte fot. Poenget var å legge merke til naturleg spenning og avslapping i kroppen. Sjølvsagt så er det minst spenning når foten på den same sida som den dominante armen står bak. Så , når eg sjølv står med venstre hand i beltet, så i lomma, kva oppdagar eg. Jo, faktisk så har eg mindre spenning og meir avslappa haldning i kroppen. Så no er handa i lomma.

Fokus. Etter å ha jobba meg gjennom siste konkurranse mentalt, så kom eg til å tenke på noko eg ikkje har fokusert på i det siste - kornet. Kan hende eg skal sjå på kornet når eg skyt ...... !!!!!

Løft . Her må eg verte meir konsekvent, og ALLTID hente inn kornet i dei siste 20 gradene. Aldri sjå på blink i raske serier. Merkeleg, dette er jo det første ein lærer.

Pusten, ja, kan hende vi skal faktisk puste korrekt igjen....

Så, på treningar har samlingane vore uforskamma bra etter at eg stramma meg opp. På ein god dag held eg utan større vanskar 7 ringen med shadow i 9 mm.

Åja, så held eg fram med uthaldstrening,styrke for armar og skuldre saman med klikktrening heime. Det har nesten falle ut dei siste 2 mnd.

Kan hende NM i luft ikkje berre vert katastrofe. Kan eg klare å yte opp mot pers ???